Ze zijn zo trots op mijn kilootjes meer, grrr………
Door: annette reiling
Blijf op de hoogte en volg annette
28 Juli 2013 | Nepal, Kathmandu
Ze zijn zo trots op mijn kilootjes meer, grrr………
Letting go does not mean that it does not matter me, it means I cannot do it for someone else. By Nelson Mandela.
Het wordt tijd weer iets aan www.annettereiling.waarbenjij.nu toe te voegen, voor alle facebook analfabeten…… Bovendien probeer ik mijn tijd achter het buro op een mooie manier in te vullen.
Het is vandaag zondag 28 juli een dag achter het buro op de Kathmandu Universiteit. De examens voor de studenten zijn aan de gang. Mijn project manager in Dulikhel is geen goede manager. Dit heeft tot gevolg dat hij niet kan bedenken dat ik ook nog andere taken zou kunnen doen dan waar ik voor gevraagd ben. Bv controleren in de klas tijdens de examens. Ik zeg het hem bijna letterlijk voor, maar daar raakt hij van in paniek. Hoe moet hij dat verantwoorden naar anderen.? Ik zet ‘s morgens mijn aanwezigheids handtekening en verder hoef ik niets te doen, alleen wachten tot de KU bus weer naar Kathmandu gaat. Ik weet de tijd op een voor mij prettige manier te besteden. Maar of ik hier nu blij van wordt? Op de andere afdeling van de Kathmandu Universiteit, community development is dat anders. Ik heb de indruk dat men daar meer verantwoordelijkheden durft en wil nemen. Hoewel het lastig blijft, want ook deze Universiteit is onderdeel van een log burocratisch/corrupt bolwerk. Een paar weken geleden stonden er allerlei artikelen in de krant en op de website van Nepal. www.nepalnews.com over corruptie in Nepal.
Nepal schijnt op allerlei terreinen het meest corrupte land te zijn. Ik kijk wel eens om me heen en zie de corruptie in het klein al tijdens de opvoeding en in de scholen beginnen. Ook zelf beslissingen nemen en keuzes leren maken is er niet bij. Iedereen lijkt te weten wat er aan de hand is en is er nog trots op ook. Op dit moment is het inschrijftijd voor nieuwe studenten. Ik hoorde dat er telefoontjes binnen komen van ouders die hun kinderen willen aanmelden zonder dat ze goed gepresteerd hadden op het VWO. Het verhaal erbij is dan; vader werkt bij die en die organisatie, deze organisatie geeft wanneer kindlief niet in aanmerking komt, geen opdrachten meer aan de universiteit. Corruptie is overal, er zijn meerdere universiteiten en men zegt dat de kwaliteit beter en corruptie minder is bij deze universiteit dan bij de andere universiteit. Maar toch….
En wat maakt het leven in Nepal dan toch steeds mooi en boeiend?
Ze zijn zo trots op mijn kilootjes meer, grrr………. Die zijn er wat mij betreft heel snel weer af.
…………..en de prachtig verrassende ontmoetingen, drie maanden geleden met Dhiraj, mijn Nepalese kleinzoon, die de maanden telt dat we elkaar kennen en de geprekken en de leuke dingen die we in die drie maanden hebben gedaan.
Gisteravond kwam ik terug van een 3-daags reisje naar Pokhara en ook nu had ik weer een heel bijzondere ontmoeting. Tijdens de busreis er naar toe zat ik naast een Chinese studente die redelijk engels sprak. Tashi, een Tibetaanse vluchteling die woont in het Tibetaanse vluchtelingenkamp in Pokhara, zou me op de motor van het bus station halen. Onderweg in de bus vertelde de Chinese student dat ze graag naar de carpetfactory in het vluchtelingenkamp wilde om iets te kopen. Ik vertelde haar dat Tashi me op zou halen en dat ze aan het eind van de middag welkom was in de carpetfactory. Jane (haar verengelste Chinese naam) wilde graag komen. Aan het eind van de middag gingen Tashi, Jane en ik samen naar de carpetfactory. Tot onze verbazing kocht Jane in de factory een Tibetaanse vlag die ze meeneemt naar China. Rondlopend in het vluchtelingenkamp blijkt dat Jane echt niets weet over de geschiedenis van Tibet. Ze is heel verbaasd over de foto’s die er hangen van Tibetanen die zichzelf, in verband met de situatie en onderdrukking in Tibet, in brand hebben gestoken. Tashi nodigde ons uit om daarna bij hem thuis koffie te komen drinken. Tashi vertelde meteen aan Rinzin dat ze en Chinese was en een Tibetaanse vlag had gekocht. In de bus naar Pokhara had Jane al gevraagd of ik die avond met haar mee wilde naar een echt Chinees restaurant in Pokhara. Die avond zaten Tashi, Rinzin, Jane en ik heerlijk Chinees te eten in het beste Chinese restaurant van Pokhara. Tijdens de gesprekken werd al snel duidelijk dat ze echt niets wist over de situatie in Tibet. Ze vertelde ook dat ze in Nepal een facebook account aangemaakt had, maar dat ze die in China niet kan gebruiken. De volgende morgen zou ik naar Lakeside in Pokhara waar zij in een hotelletje zat. Daar blijkt Tashi al bij haar in het hotel te zijn. Ze had darmproblemen, waarschijnlijk door het eten. Tashi had medicijnen voor haar gekocht.
Tijdens de heenreis had Jane aangegeven ook graag bij Dambar in de zilverfactory te willen kijken. Tashi ging ook mee naar Kathmandu en wilde ook bij Dambars silverfactory kijken. www.damber-silver.com Ook Tashi was daar nog nooit geweest. We maakten een afspraak om op de terugweg in Kathmandu bij Dambar langs te gaan. Gisteravond waren we daarom met z’n allen bij Dambars familie op bezoek. Iedereen had plezier en genoot, vooral omdat het een zeer gemengd gezelschap was; Tibetan, Brahman, Chinese, Nederlander, Dalit en Lama. Gemengder en ongewoner kun je het je niet voorstellen in Nepal.
Ik werd heel hartelijk en welgemeend bedankt voor het “regelen”. Daar doe je het voor ………… dat is dubbel en dwars genieten.
Ze zijn zo trots op mijn kilootjes meer, grrr………. Die zijn er wat mij betreft nu heel snel weer af. Tashi en de Lama taxi chauffeur, die ik een paar maanden niet had gezien, vonden beide dat ik er erg goed uit zag. Dat wil zeggen ……… ik ben aan het groeien, minstens 3 kg maar ik ben bang van meer.
“Mijn kijken is nog lang niet over”.
PS: vorige week maandag is de tweede zending van 300 Moonlights solarlampen in Nepal aangekomen. De documenten en brieven heb ik al kunnen regelen. Met veel stempels natuurlijk. Morgen ga ik proberen de Moonlights van het vliegveld te halen. Wordt dit een nieuw record?
Letting go does not mean that it does not matter me, it means I cannot do it for someone else. By Nelson Mandela.
Het wordt tijd weer iets aan www.annettereiling.waarbenjij.nu toe te voegen, voor alle facebook analfabeten…… Bovendien probeer ik mijn tijd achter het buro op een mooie manier in te vullen.
Het is vandaag zondag 28 juli een dag achter het buro op de Kathmandu Universiteit. De examens voor de studenten zijn aan de gang. Mijn project manager in Dulikhel is geen goede manager. Dit heeft tot gevolg dat hij niet kan bedenken dat ik ook nog andere taken zou kunnen doen dan waar ik voor gevraagd ben. Bv controleren in de klas tijdens de examens. Ik zeg het hem bijna letterlijk voor, maar daar raakt hij van in paniek. Hoe moet hij dat verantwoorden naar anderen.? Ik zet ‘s morgens mijn aanwezigheids handtekening en verder hoef ik niets te doen, alleen wachten tot de KU bus weer naar Kathmandu gaat. Ik weet de tijd op een voor mij prettige manier te besteden. Maar of ik hier nu blij van wordt? Op de andere afdeling van de Kathmandu Universiteit, community development is dat anders. Ik heb de indruk dat men daar meer verantwoordelijkheden durft en wil nemen. Hoewel het lastig blijft, want ook deze Universiteit is onderdeel van een log burocratisch/corrupt bolwerk. Een paar weken geleden stonden er allerlei artikelen in de krant en op de website van Nepal. www.nepalnews.com over corruptie in Nepal.
Nepal schijnt op allerlei terreinen het meest corrupte land te zijn. Ik kijk wel eens om me heen en zie de corruptie in het klein al tijdens de opvoeding en in de scholen beginnen. Ook zelf beslissingen nemen en keuzes leren maken is er niet bij. Iedereen lijkt te weten wat er aan de hand is en is er nog trots op ook. Op dit moment is het inschrijftijd voor nieuwe studenten. Ik hoorde dat er telefoontjes binnen komen van ouders die hun kinderen willen aanmelden zonder dat ze goed gepresteerd hadden op het VWO. Het verhaal erbij is dan; vader werkt bij die en die organisatie, deze organisatie geeft wanneer kindlief niet in aanmerking komt, geen opdrachten meer aan de universiteit. Corruptie is overal, er zijn meerdere universiteiten en men zegt dat de kwaliteit beter en corruptie minder is bij deze universiteit dan bij de andere universiteit. Maar toch….
En wat maakt het leven in Nepal dan toch steeds mooi en boeiend?
Ze zijn zo trots op mijn kilootjes meer, grrr………. Die zijn er wat mij betreft heel snel weer af.
…………..en de prachtig verrassende ontmoetingen, drie maanden geleden met Dhiraj, mijn Nepalese kleinzoon, die de maanden telt dat we elkaar kennen en de geprekken en de leuke dingen die we in die drie maanden hebben gedaan.
Gisteravond kwam ik terug van een 3-daags reisje naar Pokhara en ook nu had ik weer een heel bijzondere ontmoeting. Tijdens de busreis er naar toe zat ik naast een Chinese studente die redelijk engels sprak. Tashi, een Tibetaanse vluchteling die woont in het Tibetaanse vluchtelingenkamp in Pokhara, zou me op de motor van het bus station halen. Onderweg in de bus vertelde de Chinese student dat ze graag naar de carpetfactory in het vluchtelingenkamp wilde om iets te kopen. Ik vertelde haar dat Tashi me op zou halen en dat ze aan het eind van de middag welkom was in de carpetfactory. Jane (haar verengelste Chinese naam) wilde graag komen. Aan het eind van de middag gingen Tashi, Jane en ik samen naar de carpetfactory. Tot onze verbazing kocht Jane in de factory een Tibetaanse vlag die ze meeneemt naar China. Rondlopend in het vluchtelingenkamp blijkt dat Jane echt niets weet over de geschiedenis van Tibet. Ze is heel verbaasd over de foto’s die er hangen van Tibetanen die zichzelf, in verband met de situatie en onderdrukking in Tibet, in brand hebben gestoken. Tashi nodigde ons uit om daarna bij hem thuis koffie te komen drinken. Tashi vertelde meteen aan Rinzin dat ze en Chinese was en een Tibetaanse vlag had gekocht. In de bus naar Pokhara had Jane al gevraagd of ik die avond met haar mee wilde naar een echt Chinees restaurant in Pokhara. Die avond zaten Tashi, Rinzin, Jane en ik heerlijk Chinees te eten in het beste Chinese restaurant van Pokhara. Tijdens de gesprekken werd al snel duidelijk dat ze echt niets wist over de situatie in Tibet. Ze vertelde ook dat ze in Nepal een facebook account aangemaakt had, maar dat ze die in China niet kan gebruiken. De volgende morgen zou ik naar Lakeside in Pokhara waar zij in een hotelletje zat. Daar blijkt Tashi al bij haar in het hotel te zijn. Ze had darmproblemen, waarschijnlijk door het eten. Tashi had medicijnen voor haar gekocht.
Tijdens de heenreis had Jane aangegeven ook graag bij Dambar in de zilverfactory te willen kijken. Tashi ging ook mee naar Kathmandu en wilde ook bij Dambars silverfactory kijken. www.damber-silver.com Ook Tashi was daar nog nooit geweest. We maakten een afspraak om op de terugweg in Kathmandu bij Dambar langs te gaan. Gisteravond waren we daarom met z’n allen bij Dambars familie op bezoek. Iedereen had plezier en genoot, vooral omdat het een zeer gemengd gezelschap was; Tibetan, Brahman, Chinese, Nederlander, Dalit en Lama. Gemengder en ongewoner kun je het je niet voorstellen in Nepal.
Ik werd heel hartelijk en welgemeend bedankt voor het “regelen”. Daar doe je het voor ………… dat is dubbel en dwars genieten.
Ze zijn zo trots op mijn kilootjes meer, grrr………. Die zijn er wat mij betreft nu heel snel weer af. Tashi en de Lama taxi chauffeur, die ik een paar maanden niet had gezien, vonden beide dat ik er erg goed uit zag. Dat wil zeggen ……… ik ben aan het groeien, minstens 3 kg maar ik ben bang van meer.
“Mijn kijken is nog lang niet over”.
PS: vorige week maandag is de tweede zending van 300 Moonlights solarlampen in Nepal aangekomen. De documenten en brieven heb ik al kunnen regelen. Met veel stempels natuurlijk. Morgen ga ik proberen de Moonlights van het vliegveld te halen. Wordt dit een nieuw record?
-
28 Juli 2013 - 10:47
Annette Reiling:
Vanavond ga ik foto's plaatsen. Kijk daarom morgen nog eens.
-
28 Juli 2013 - 11:09
Jan Wijma:
Hoi Annette, leuk om weer eens je belevenissen te lezen. Ik ben geen facebook analfabeet, maar heb simpelweg principieel geen account, en blijkbaar mis ik daardoor dingen en eigenlijk dus ook weer niet. Ik ben blij dat jij rekening mee houdt met facebookarme mensen, door op deze site ook een verhaal te schrijven.
Ik zal de foto's ook nog gaan bekijken en wens je ondertussen veel succes en vooral geduld en vasthoudendheid bij het afhalen van de Moonlights.
Groeten, Jan Wijma.
-
28 Juli 2013 - 11:47
Lia:
Hoi Annette,
fijn dat je ook weer een verhaal schrijft, ik heb er een andere voorstelling bij dan bij de korte berichten, tja meer compleet. Gisteren ben ik bij Gerrie en Coco (ken ik van mijn Georgiereis) geweest, ze hebben al in het Imp. Guesthouse geboekt en ik heb ze geadviseerd om naar de silverfact.van Dambar te gaan en de Langtang Helambu trektocht te doen 'k ben benieuwd. Door zo'n bezoekje komen herinneringen aan mijn bezoeken aan Nepal weer boven en gek genoeg heb ik vannacht gedroomd over mijn opa ! O dit is geen klets voor deze site ik stop er mee. doei Annette, mooi dat je je blijft verbazen, groet, Lia -
28 Juli 2013 - 13:46
Fokelien:
Wat een verhaal, je hebt zo wel een heel ander leven daar. Het werk op de universteit is toch wel anders dan je gedacht had, maar jij vindt wel weer andere invullingen. Geweldig om met zoveel verschillinde mensen samen te zijn. Ik ben nog steeds blij dat ik in Nepal ben geweest anders kun je er ook geen voorstelling van maken. Sterkte met je lampen ik hoop voor je dat je ze snel uit kunt delen. Het ga je goed hartelijke groet uit Apeldoorn -
29 Juli 2013 - 19:27
José:
Wederom een mooi verslag hoewel ik via facebook al aardig op de hoogte ben. De kilootjes zag ik ook al aan de foto's. Annette je weet wanneer je niet in Nepal bivakkeert je kilootjes er zo weer af zijn. Misschien meer dal dan bat eten met veel takari. -
30 Juli 2013 - 07:01
Annette:
Josee, meer bat dan dal eten lijkt me een beter advies en ook veel tarkari, maar dan niet in olie gebakken......... en meer wandelen/lopen en op de mountainbike.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
