Geluk zit in heel veel kleine hoekjes
Door: annette reiling
Blijf op de hoogte en volg annette
11 Januari 2014 | Nepal, Kathmandu
Ongeluk zit in een klein hoekje en geluk dus in de rest van de wereld. Loesje.
Nog steeds gelukkig in Nepal en het appartement.
Op 29 november zijn we verhuisd naar een eigen appartement, met 2 kamers, een mooie keuken en badkamer. Het appartement is geverfd in de kleuren van een village “mud” = rode klei, huis. Het heeft een warme uitstraling en is van veel gemakken voorzien. Een back-up voor wanneer de elektriciteit uitvalt en er zijn meerdere kranen waar water uit komt in huis. Op dit moment is er 12 uren per dag geen electriciteit en moeten we ons redden met de back-up. Voor Nepal een luxe, maar het opladen van de laptops, camera, smartphone en telefoons is een heel geplan. We hebben uitzicht op de Himalaya vanuit het raam. Dit natuurlijk alleen wanneer het helder weer is.
Marian is 30 november voor 6 weken in Nepal aangekomen en huurde een extra kamer bij ons appartement. Gistermorgen, 10 november, is ze vertrokken naar het koude kikkerland. Ze vertrok met flinke vertraging uit Kathmandu en hopelijk is ze inmiddels, zaterdag 11, in kikkerland garriveerd. Hier schijnt lekker elke dag de zon.....
We runnen het huishouden vanaf nu daarom met 3 personen. Chini Maya, kleinzoon Dhiraj en ik. Dhiraj is met zijn studie, management en hospitality begonnen en gaat s morgens van 7 – 10 naar de college en komt na college naar het appartement. Hij slaapt meestal in zijn ouderlijk huis in Baktapur. Chini Maya slaapt tot nu toe in het appartement en maakt het ontbijt klaar.
Wat is er vanaf 30 november te vertellen?
13 december ben ik weer voor een x-ray van het been geweest en sindsdien mag ik belasten zoveel ik zelf aankan/wil. Eerst een week met 2 krukken en daarna met 1 kruk. Buiten draag ik voor de veiligheid een brace maar binnen loop ik nu zonder brace en 1 kruk. Het mooie van het lopen met 1 kruk is dat ik dingen mee kan nemen van de keuken naar de kamer en ook zelf weer dingen in de keuken kan doen. Binnenshuis vergeet ik de kruk wel eens mee te nemen. Elke dag kan ik meer en douchen gaat deze week al weer staand i.p.v zittend. Mijn linkerarm is weer helemaal als voorheen. De eerste twee weken uit het gips had ik dit echt niet zo snel verwacht.
De fysiotherapeut is tot 5 januari nog 2 maal per week langs geweest en komt voorlopig niet weer tenzij ik aangeef dat er wat nieuwe ontwikkelingen zijn en ik kan altijd bellen wanneer ik vragen heb. S morgens doe ik nu zelf de fysio oefeningen en s avonds doe ik samen met Dhiraj oefeningen. 24 januari a.s. moet ik voor een volgende x-ray en daarna volgt zo nodig nog een paar keer fysiotherapie.
Wat kan ik inmiddels weer:
Naar een gewone WC en ik ben zelfs al weer naar een Nepalese hurkwc geweest. De therapeut vind dat toch beter van niet. Keukenwerk, bed opmaken, trap lopen, winkelen, achterop de motor zitten en gisteren heb ik zelfs al weer even een klein eindje motor gereden. Na de volgende x-ray ben ik van plan om het ook weer op de mountainbike te gaan proberen.
Nog even een overzicht wat we, Marian en ik samen hebben gedaan:
- Een dag met de taxi naar de boerderij in Keraghadi.
- Naar Boudanath en Swambunath.
- Voor de stichtng Nepal Sambandha; tweemaal naar de school in Bardheo. Een geitenproject in Nallu, op bezoek bij een door de stichting gesponsorde familie, deze familie heeft een kind met een handicap, naar Chamrang Besi om foto’s te maken van de Moonlights in het dorp.
- Van 31 december – 5 december naar Pokhara. Naar de Peace stupa en Sarangkot. Naar Pokhara is Chini Maya ook meegeweest.
...............en natuurlijk heerlijk geshopt in de toeristenwijk Thamel en dagelijks .................. wine-o-time en gezellig met onze huisgenoten.
De tijd vliegt voorbij. Klaske en Aly komen 15 februari naar Nepal en ik ga weer een beetje met “werken” beginnen. Over iets meer dan 2 maanden kom ik voor een tijdje samen met Chini Maya naar Nederland. Gisteren zijn we naar de embassy geweest. Helaas heeft ze nog geen visum gekregen. Chini Maya moet nog aangeven dat ze land en familie heeft in Nepal. Ze denken nl. dat ze in Nederland wil blijven omdat ze alleenstaand is en geen kinderen heeft.
“my looking is not over en mijn kijken ook nog niet”.
Kijk voor meer info en foto's ook op mijn facebook.
Nog steeds gelukkig in Nepal en het appartement.
Op 29 november zijn we verhuisd naar een eigen appartement, met 2 kamers, een mooie keuken en badkamer. Het appartement is geverfd in de kleuren van een village “mud” = rode klei, huis. Het heeft een warme uitstraling en is van veel gemakken voorzien. Een back-up voor wanneer de elektriciteit uitvalt en er zijn meerdere kranen waar water uit komt in huis. Op dit moment is er 12 uren per dag geen electriciteit en moeten we ons redden met de back-up. Voor Nepal een luxe, maar het opladen van de laptops, camera, smartphone en telefoons is een heel geplan. We hebben uitzicht op de Himalaya vanuit het raam. Dit natuurlijk alleen wanneer het helder weer is.
Marian is 30 november voor 6 weken in Nepal aangekomen en huurde een extra kamer bij ons appartement. Gistermorgen, 10 november, is ze vertrokken naar het koude kikkerland. Ze vertrok met flinke vertraging uit Kathmandu en hopelijk is ze inmiddels, zaterdag 11, in kikkerland garriveerd. Hier schijnt lekker elke dag de zon.....
We runnen het huishouden vanaf nu daarom met 3 personen. Chini Maya, kleinzoon Dhiraj en ik. Dhiraj is met zijn studie, management en hospitality begonnen en gaat s morgens van 7 – 10 naar de college en komt na college naar het appartement. Hij slaapt meestal in zijn ouderlijk huis in Baktapur. Chini Maya slaapt tot nu toe in het appartement en maakt het ontbijt klaar.
Wat is er vanaf 30 november te vertellen?
13 december ben ik weer voor een x-ray van het been geweest en sindsdien mag ik belasten zoveel ik zelf aankan/wil. Eerst een week met 2 krukken en daarna met 1 kruk. Buiten draag ik voor de veiligheid een brace maar binnen loop ik nu zonder brace en 1 kruk. Het mooie van het lopen met 1 kruk is dat ik dingen mee kan nemen van de keuken naar de kamer en ook zelf weer dingen in de keuken kan doen. Binnenshuis vergeet ik de kruk wel eens mee te nemen. Elke dag kan ik meer en douchen gaat deze week al weer staand i.p.v zittend. Mijn linkerarm is weer helemaal als voorheen. De eerste twee weken uit het gips had ik dit echt niet zo snel verwacht.
De fysiotherapeut is tot 5 januari nog 2 maal per week langs geweest en komt voorlopig niet weer tenzij ik aangeef dat er wat nieuwe ontwikkelingen zijn en ik kan altijd bellen wanneer ik vragen heb. S morgens doe ik nu zelf de fysio oefeningen en s avonds doe ik samen met Dhiraj oefeningen. 24 januari a.s. moet ik voor een volgende x-ray en daarna volgt zo nodig nog een paar keer fysiotherapie.
Wat kan ik inmiddels weer:
Naar een gewone WC en ik ben zelfs al weer naar een Nepalese hurkwc geweest. De therapeut vind dat toch beter van niet. Keukenwerk, bed opmaken, trap lopen, winkelen, achterop de motor zitten en gisteren heb ik zelfs al weer even een klein eindje motor gereden. Na de volgende x-ray ben ik van plan om het ook weer op de mountainbike te gaan proberen.
Nog even een overzicht wat we, Marian en ik samen hebben gedaan:
- Een dag met de taxi naar de boerderij in Keraghadi.
- Naar Boudanath en Swambunath.
- Voor de stichtng Nepal Sambandha; tweemaal naar de school in Bardheo. Een geitenproject in Nallu, op bezoek bij een door de stichting gesponsorde familie, deze familie heeft een kind met een handicap, naar Chamrang Besi om foto’s te maken van de Moonlights in het dorp.
- Van 31 december – 5 december naar Pokhara. Naar de Peace stupa en Sarangkot. Naar Pokhara is Chini Maya ook meegeweest.
...............en natuurlijk heerlijk geshopt in de toeristenwijk Thamel en dagelijks .................. wine-o-time en gezellig met onze huisgenoten.
De tijd vliegt voorbij. Klaske en Aly komen 15 februari naar Nepal en ik ga weer een beetje met “werken” beginnen. Over iets meer dan 2 maanden kom ik voor een tijdje samen met Chini Maya naar Nederland. Gisteren zijn we naar de embassy geweest. Helaas heeft ze nog geen visum gekregen. Chini Maya moet nog aangeven dat ze land en familie heeft in Nepal. Ze denken nl. dat ze in Nederland wil blijven omdat ze alleenstaand is en geen kinderen heeft.
“my looking is not over en mijn kijken ook nog niet”.
Kijk voor meer info en foto's ook op mijn facebook.
-
31 Augustus 2014 - 16:27
Annette Reiling:
11 januari 2014 23:52 | Door: klaske
Heerlijk dat daar de zon schijnt, maar s, avonds is het wel koud toch?
Fijn dat je alweer zoveel kunt doen, ik ben benieuwd naar alles, de tijd gaat snel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
