een ongeluk zit in een klein hoekje, geluk in ....
Door: annette reiing
Blijf op de hoogte en volg annette
24 November 2013 | Nepal, Kathmandu
Ongeluk zit in een klein hoekje en geluk dus in de rest van de wereld. Loesje.
“Men kan het leven niet meer dagen geven, maar de dagen wel meer
leven”, China.
Vervolg gedwongen “rust” sinds 17 september.
1 november; naar het B&B hospital voor x-ray van linkerarm en rechterbeen. Het gips van de linkerarm werd verwijderd en heb ik een brace ter ondersteuning van linkerpols gekregen, zodat ik sindsdien met 2 krukken kan krukken. X-ray van been was ok, maar moet ik toch nog 6 weken wachten voordat ik rechterbeen volgens protocol mag gaan belasten.
14 december voor volgende x-ray en hopelijk mag ik daarna het rechterbeen gaan belasten. Toestemming gekregen om half november een weekje naar Pokhara te gaan. De fysiotherapeut kan dan ook een week vervallen en worden verzorgd door kleinzoon Dhiraj.
5 november; verhuisd naar het huis van Sabita en Raju Tuladhar, vrienden van Dambar. Ze wonen in een klein appartement samen met hun 2 kinderen. Alles is er op dezelfde verdieping, zodat ik door het hele huis kan krukken.
Van 1 november tot en met 14 november; vervolg dagelijks fysiotherapie. Nu ook voor de linkerarm. Deze zit “vast” omdat de arm tot en met de elleboog 6 weken in het gips heeft gezeten. Bewegen van de arm is lastiger en pijnlijker dan het been. Volgens de therapeut omdat het been vanaf dag 1 na de operatie op 19 september in beweging is geweest. De knie kan steeds verder buigen.
14 november tot en met 20 november; een weekje naar Pokhara samen met het A-team en zus Hetty en zwager Jaap. Op de heenreis maakte ik grapjes dat ik een weekje uit de jail met verlof was, samen met mijn security guards, kleinzoon Dhiraj en Chini Maya. Het was heerlijk een weekje op vakantie te zijn en aan het meer in Pokhara te kunnen zitten. Dhiraj deed de dagelijkse fysiotherapie. Van de krukken en de rolstoel werd in Pokhara dankbaar gebruik gemaakt. En door jarenlange ervaring met rolstoel samen met Martine weet ik in Pokhara veel plekjes waar je goed heen kan met een rolstoel.
21 november tot en met eind december; om de dag de fysiotherapeut. Wel elke dag 2 maal therapie. Wanneer de therapeut niet komt wordt dit verzorgd door kleinzoon Dhiraj.
29 november; vertrek Hetty en Jaap naar Nederland.
29 november; verhuizen naar een eigen appartement in Kupondol, Kathmandu. Het A-team gaat mee.
30 november; Marian komt voor 6 weken en gaat ook in het appartement. Het A- team zal indien nodig voor ons gaan koken en andere hand- en spandiensten gaan verzorgen.
14 december voor nieuwe x-ray, hopelijk mag er daarna belast worden.
De dokter en therapeuten zijn tevreden en vinden het een geslaagde operatie, de therapeut verwacht dat ik na 3 maanden “gewoon” kan lopen.
Ik wacht rustig af. De fysio-therapeut was gisteren, 23 november, weer erg tevreden en gaf aan dat ik “geluk” heb gehad en dat het buigen van de knie voortreffelijk gaat.
“my looking is not over en mijn kijken ook nog niet”.
“Men kan het leven niet meer dagen geven, maar de dagen wel meer
leven”, China.
Vervolg gedwongen “rust” sinds 17 september.
1 november; naar het B&B hospital voor x-ray van linkerarm en rechterbeen. Het gips van de linkerarm werd verwijderd en heb ik een brace ter ondersteuning van linkerpols gekregen, zodat ik sindsdien met 2 krukken kan krukken. X-ray van been was ok, maar moet ik toch nog 6 weken wachten voordat ik rechterbeen volgens protocol mag gaan belasten.
14 december voor volgende x-ray en hopelijk mag ik daarna het rechterbeen gaan belasten. Toestemming gekregen om half november een weekje naar Pokhara te gaan. De fysiotherapeut kan dan ook een week vervallen en worden verzorgd door kleinzoon Dhiraj.
5 november; verhuisd naar het huis van Sabita en Raju Tuladhar, vrienden van Dambar. Ze wonen in een klein appartement samen met hun 2 kinderen. Alles is er op dezelfde verdieping, zodat ik door het hele huis kan krukken.
Van 1 november tot en met 14 november; vervolg dagelijks fysiotherapie. Nu ook voor de linkerarm. Deze zit “vast” omdat de arm tot en met de elleboog 6 weken in het gips heeft gezeten. Bewegen van de arm is lastiger en pijnlijker dan het been. Volgens de therapeut omdat het been vanaf dag 1 na de operatie op 19 september in beweging is geweest. De knie kan steeds verder buigen.
14 november tot en met 20 november; een weekje naar Pokhara samen met het A-team en zus Hetty en zwager Jaap. Op de heenreis maakte ik grapjes dat ik een weekje uit de jail met verlof was, samen met mijn security guards, kleinzoon Dhiraj en Chini Maya. Het was heerlijk een weekje op vakantie te zijn en aan het meer in Pokhara te kunnen zitten. Dhiraj deed de dagelijkse fysiotherapie. Van de krukken en de rolstoel werd in Pokhara dankbaar gebruik gemaakt. En door jarenlange ervaring met rolstoel samen met Martine weet ik in Pokhara veel plekjes waar je goed heen kan met een rolstoel.
21 november tot en met eind december; om de dag de fysiotherapeut. Wel elke dag 2 maal therapie. Wanneer de therapeut niet komt wordt dit verzorgd door kleinzoon Dhiraj.
29 november; vertrek Hetty en Jaap naar Nederland.
29 november; verhuizen naar een eigen appartement in Kupondol, Kathmandu. Het A-team gaat mee.
30 november; Marian komt voor 6 weken en gaat ook in het appartement. Het A- team zal indien nodig voor ons gaan koken en andere hand- en spandiensten gaan verzorgen.
14 december voor nieuwe x-ray, hopelijk mag er daarna belast worden.
De dokter en therapeuten zijn tevreden en vinden het een geslaagde operatie, de therapeut verwacht dat ik na 3 maanden “gewoon” kan lopen.
Ik wacht rustig af. De fysio-therapeut was gisteren, 23 november, weer erg tevreden en gaf aan dat ik “geluk” heb gehad en dat het buigen van de knie voortreffelijk gaat.
“my looking is not over en mijn kijken ook nog niet”.
-
24 November 2013 - 20:27
Jan R:
he Annette
fijn om te horen dat het goed gaat, mooie fotos ook van prachtige plekken. wat is de gemiddelde temperatuur daar, ziet er wel heel zonnig uit.
groet Jan -
24 November 2013 - 20:46
Ria Bakker:
Hallo Annette,
Kunnen ze niet een mand voor je maken, zodat je toch een trekking kan maken? Dat heb je wel eens eerder geregeld, maar toen voor iemand anders.....
Ik wens je in ieder geval heel veel geduld en beterschap en als ik zo de foto's zie, wordt er goed voor je gezorgd.
Groeten Ria -
25 November 2013 - 22:14
Fokelien:
Hallo Annette,
Wat heeft je leven er de afgelopen maanden anders uit gezien dan je verwacht had.
maar ik hoop voor je dat je de langste tijd in de revalidatie hebt door gebracht.
Het klinkt in iedr geval hoop goed tot nu toe.
wat gezellig dat hetty en Jaap er zijn en straks vriendin marjan.
Geniet er maar van het is fijn om je vrienden om je heen te hebben, je hebt er veel die voor je zorgen, geweldig.
Nog een fijne tijd samen en sterkte verder met de revalidatie
Hartelijke groet Foeklein -
26 November 2013 - 05:28
Annette Reiling:
Hallo Jan R, de gemiddelde temperatuur is lastig te zeggen. In de schaduw en s nacht is het altijd koud. 0-10gr. Overdag 22-30 gr in de zon. Ook in huis is het koud, want er is geen verwarming. Dus het komt er op aan laagjes kleding te dragen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
