Alweer een gelukksdag?

Alweer een geluksdag……?. T’ is maar hoe je het bekijkt……. Ik nam een beslissing en elke dag waarop je een beslissing neemt is een geluksdag. Japan.

“Men kan het leven niet meer dagen geven, maar de dagen wel meer leven”, China.

Gedwongen “rust” sinds 17 september. Wat gebeurde er daarna? Elke dag de fysiotherapeut aan huis om de knie soepel te houden en de muscles weer sterk te maken. Tot 8 oktober was ik in huis bij Sabita en Arun in Koteshor. Daar in huis zijn zonder een kant op te kunnen beviel niet goed. Het A-team werd aangestuurd door twee personen, wat daar beslist niet werkt.

Op 8 oktober ben ik samen met het A-team verhuisd naar het huis van Dambar. Dambar is mijn Nepalese broertje en is regelmatig in Nederland om zilveren sieraden te verkopen. Zie zijn site www.dambar-silver.com . 7 december 2013 is hij van 10 tot 3 in de Wereldwinkel in Gorredijk. Ons team functioneert prima in het huis van Dambar. Het leuke is dat de woning boven zijn zilverfabriek is en in huis 15 personen wonen. Oma (89) en opa (94) kinderen en kleinkinderen wonen er ook. Een erg gezellig en warme familie. Opa en oma komen elke dag even mijn been bekijken en buren en vrienden brengen regelmatig sapjes, complete maaltijden en alle andere hapjes die gezond zijn en helpen het been sterk te maken.

Inmiddels kan ik de knie tot 105 gr buigen. Volgens de therapeut genoeg om naar een normaal toilet te kunnen straks. Een Nepalese hurk wc kan ik voorlopig wel vergeten. De 28 nietjes zijn 7 oktober verwijderd. 1 november moet ik voor röntgenfoto’s waarna hopelijk het gips van mijn linkerarm gaat. De diagnose van mijn knie is: Lateral Tibial- Plateua FX RT (Schatzker Type III) with Valgus Instability. Treatment: Orif with Locking plate (4 hole with 4D and 2 P Screws. T'is maar dat je het weet. Dit zit onder mijn knie. De knie zelf is dus niet beschadigd maar er net onder. De brace die ik de eerste weken moest dragen, draag ik al een week niet meer, omdat de muscles nu sterk genoeg zijn. In het ziekenhuis ben ik ook nog ongemerkt van geslacht veranderd. In mijn ontslagrapport staat n.l. male i.p.v. female.

Hoe gaat het verder tot onze, Chini Maya en Annette’s reis, naar Nederland op 19 maart 2014?

Ik heb besloten niet terug te gaan naar Koteshor zolang ik hulp nodig heb. De therapeut verwacht dat ik tot midden december nog niet volledig mag/kan belasten, dus tot dan heb ik in ieder geval hulp nodig. Misschien ga ik midden januari terug naar Koteshor, maar dat hangt van de omstandigheden af. * “ I will not go back to Koteshor when I am physically depending of other people. The therapist expects I cannot use my leg before end of december. So till then I need a lot of help from Chini Maya and kleinzoon Dhiraj. Till november 1th I will stay in the house of Dambar. November 1th I have to go for x-ray, after that date I will stay in the house of Raju and Sabita. November 11th my sister and brother will come., if I can travel I will go with them to Pokhara and have my necessary therapy in Pokhara. If not I will stay in the house of Sabita and Raju till Marian is coming november 30th or I will go the appartment in Kopundol before Marian is coming. From november 30th I rented the appartment in Kupondol. I will stay there with Marian. If necessary Chini Maya will stay there too for my personal help and the physiotherapist and Dhiraj will come and do the exercises. After Marian left and if I am not physically depending anymore I will come to Koteshor. This will be januari 11th 2014. In the middle of februari, Aly and Klaske will come. I also will stay in the appartment I hired till Chini Maya and I leave Nepal on march 19th. In September 2014 I will come to Nepal again.”. *uit de mail die ik stuurde om aan te geven waar ik ga wonen tot 19 maart 2014.

Kortom, ik vier nu op een hele speciale manier gedwongen vakantie in Nepal. Ik verwacht na september 2014 mijn gewone werkzaamheden in Nepal weer op te kunnen pakken en daar misschien in januari a.s. een begin mee te kunnen maken.

De dokter en therapeuten zijn tevreden en vinden het een geslaagde operatie, de therapeut verwacht dat ik na 3 maanden “gewoon” kan lopen. Ik wacht rustig af.

“my looking is not over en mijn kijken ook nog niet” en regelmatig voel ik me een koningin met al de goed helpers en mensen om me heen.