Het is en blijft een feest

Het is en blijft een feest van be- en verwondering.

Over de stakingsdag op 7 april hebben jullie kunnen lezen in het vorige verslag. Om verschillende redenen wordt er regelmatig een staking uitgeroepen. Dat betekent dat er geen auto’s en taxi’s mogen rijden. Alle kantoren en veel winkels zijn dan dicht. De vorige staking had iets te maken met de verkiezingen in hoeveel partijen er mee mogen doen. Er zouden eerst verkiezingen zijn in juni. Maar ik heb nu begrepen dat dat november wordt. Dus nog veel vrije “stakingsdagen” voor de boeg. Er zijn ook regelmatig feestdagen waar op je ook nog vrij bent. 19 en 24 april en 1 mei is een vrije dag. Officieel werkt met 6 dagen per week maar zo kom je zo maar op 5 dagen per week.

Wat mijn werk betreft blijf ik, zo het nu lijkt, 3 dagen per week in Dulikhel werken voor het project waar ik voor ben aangenomen: CEPP, Community education pilot project. Dat is aan de Kathmandu University, bij de school of engineering. De andere 3 dagen bij de school of arts, KU, community development. Dat is een soort SPH. Daar ben ik vrnl stagebegeleider en zoek ik geschikte stageplaatsen. Naar de school of arts ga ik op de mountainbike. Een fietstochtje van 20 minuten, 5,2 km volgens Google maps. Ik vertrek om ongeveer half 9 en dan ben ik heel ruim als eerste op de werkplek. Het fietsen is best fijn zo nu en dan, erg vies zijn de uitlaatgassen waar je dan tussen fietst. Naar Dulikhel ga ik met de universiteitsbus. Deze stopt elke morgen om 8.00u bijna voor de deur. Om 9 00u ben ik dan in Dulikhel en om 5 uur s middags weer thuis in Koteshor. Voor de school of arts ben ik inmiddels bij 2 stageplaatsen op bezoek geweest; bij een school voor kinderen uit de slums en bij een instelling voor burned violence survivors. Dit zijn voornamelijk vrouwen die behandeld worden in een ziekenhuis en revalidatiecentrum nadat ze slachtoffer zijn geworden van verbranding. http://www.bvsnepal.org.np/

Ik woon in huis bij Sabita en haar man Arun. In het huis wonen ook Ram en Mailiaa. Mailaa is 15 jr en Ram is 18 jr. Ram is de kleinzoon van mijn Mitini en ik ken hem al vanaf zijn babytijd. Toen ik in 1994 in Nepal werkte, werkte ik in zijn geboortedorp en sliep regelmatig in het lemen huis bij zijn grootmoeder. Mailaa is één van de 3 jongens die op de boerderij zijn komen, nadat de vader zelfmoord had gepleegd en de moeder opnieuw trouwde met een man met 9 kinderen. Mailaa en Ram gaan allebei in Kathmandu naar school. Het is een vrij groot huis. Ik heb een slaap-zitkamer, en een badkamer voor eigen gebruik. Er is een keuken met eettafel waar Mailaa voor het eten zorgt. Ik zorg één maal per week samen met Mailaa voor een Nederlandse maaltijd.

De Moonlight solar lamp vervolgstory: Om kort te zijn, deze liggen nog steeds op het vliegveld in storage. Vorige week vrijdag (12 april) was het bijna zover en dachten we alle papieren en brieven rond te hebben. Vol goede moed naar het kantoor voor vernieuwende energieprojecten waar nog een laatste fiat gegeven moest worden dachten we. Wat blijkt? Er staat geen stempel op de brieven van de stichting Nepal Sambandha. Onze stichting doneert de lampen aan Nepal en moet een stempel zetten. Gisteren heb ik in Kathmandu een stempel laten ontwerpen. Dus vandaag kan ik op de brieven een prachtige stempel zetten. Wat ook nog ontbrak is informatie over waar de lampen verspreid gaan worden. Dus deze informatie heb ik ook vandaag nog op papier gezet. De continuing story is nog niet voorbij en ik ben erg benieuwd wanneer we ze echt kunnen gaan halen en hoeveel tax we moeten betalen. We hadden ze al lang kunnen hebben wanneer we bereid waren “onder de tafel” 1000 Euro te betalen. Straks kost legaal hetzelfde, we wachten af. Deze week donderdag ga ik weer met de Moonlights aan de gang en zal bij het “alternatieve energie promotiecentrum voor nationale rural en vernieuwende energieprogrammakantoor” een brief met toestemming voor tax vrij ophalen van de MOONlights los moeten peuteren. Wanneer dat gelukt is kunnen we dan de Moonlight lampen eind deze week gaan ophalen. ???

Koninginnedag 30 april; Je begrijpt dat ik dit natuurlijk niet wil missen. Volgende week dinsdag ga ik net als veel Nederlanders in Nepal in het Summit hotel koninginnedag vieren. Uit ervaring weet ik dat het daar op koninginnedag erg gezellig is. Er is daar dan een vrijmarkt, koekhappen, oranjebitter zoute haring etc. De opbrengst van de vrijmarkt is voor de BVS-NEPAL.

“onze” boerderij in Keraghadi is sinds vorige week te bereiken per auto. Een week geleden is een graafmachine begonnen met het graven van een weg. Het hele dorp is erg blij en stond te kijken bij het maken van de weg.

En tot slot, ik kan het e-boek Tonio, bedankt Helsa voor het sturen, eindelijk uit gaan lezen. Binnen no time was nl mijn oplader van de tablet doorgebrand door het fluctueren van de electrische spanning. Een handig mannetje heeft een nieuwe oplader in elkaar geknutseld en het werkt perfect.
My looking is not over.