FEEST overal ter wereld, 30 april

Het leven is een feest voor iedereen die vroeg zijn hoofd verliest, Balkan.

Uit; FEEST overal ter wereld, ISBN 978 90 5956 275 2, het boekje is uitgegeven door Oxfam Novib. Een boekje met prachtige foto’s en korte teksten.

20 april: “De Moonlight solar lamp vervolgstory: Om kort te zijn, deze liggen nog steeds op het vliegveld in storage. Vorige week vrijdag (12 april) was het bijna zover en dachten we alle papieren en brieven rond te hebben. Vol goede moed naar het kantoor voor vernieuwende energieprojecten waar nog een laatste fiat gegeven moest worden dachten we. Wat blijkt? Er staat geen stempel op de brieven van de stichting Nepal Sambandha. Onze stichting doneert de lampen aan Nepal en moet een stempel zetten. Gisteren heb ik in Kathmandu een stempel laten ontwerpen. Dus vandaag kan ik op de brieven een prachtige stempel zetten. Wat ook nog ontbrak is informatie over waar de lampen verspreid gaan worden. Dus deze informatie heb ik ook vandaag nog op papier gezet. De continuing story is nog niet voorbij en ik ben erg benieuwd wanneer we ze echt kunnen gaan halen en hoeveel tax we moeten betalen. We hadden ze al lang kunnen hebben wanneer we bereid waren “onder de tafel” 1000 Euro te betalen. Straks kost legaal hetzelfde, we wachten af. Deze week donderdag ga ik weer met de Moonlights aan de gang en zal bij het “alternatieve energie promotiecentrum voor nationale rural en vernieuwende energieprogrammakantoor” een brief met toestemming voor tax vrij ophalen van de MOONlights los moeten peuteren. Wanneer dat gelukt is kunnen we dan de Moonlight lampen eind deze week gaan ophalen. ??? “.

25 april, weer een MOONLIGHTdag voor mij. Op de mountainbike s morgens naar het AEPC, alternatief energie promotie center, een paar km van mijn huis in Koteshor. Alle papieren mee. Inclusief de rekening, donatiebrief met de ontworpen stempel, en een brief met waar de MOONLIGHTS in Nepal verspreid gaan worden. Voor de zekerheid s morgens gebeld naar Puskar, de man die de brief voor taxfree kan verzorgen wanneer de lampen werkelijk sustainable zijn. Gelukkig is Puskar er en alle papieren zijn volgens hem bijna in orde. Wat ontbreekt is een technische beschrijving van de Moonlight en ik kan hem geen enkele Moonlight laten zien, want die liggen allemaal op het vliegveld. Ik vraag of hij op de website van www.kamworks.com wil kijken. Daar staat alles over de MOONLIGHT overzichtelijk op. Hij is flexibel en voor een Nepalees niet al te bureaucratisch. Ik kijk met hem mee en gelukkig kunnen we de gegevens op de site vinden. Dankjewel Kamworks voor de duidelijke informatie op de site. Ik kan de brief van hem vrijdagmorgen ophalen. Ik kan hem over te overtuigen dat ik de brief vandaag graag wil, want morgen wil ik naar het vliegveld. Hij gaat akkoord en zegt toe de brief om 3 uur klaar te hebben. Daarna ben ik naar huis gegaan en s middags om 3 uur lag de brief klaar. Hoera.

26 april, s morgens om 10.00u naar het Cargo office met het Suzuki busje. Daar werden alle papieren weer volledig bestudeerd. Eerst door 1 persoon en daarna kwamen er meerdere mensen bij om te zien of het werkelijk tax free kon. De laatste man die langs kwam zag op de in voice alleen 380 MOONLIGHTS staan en hij vond dat heeeel iets anders dan MOONLIGHT solar led lampen. Gelukkig kon ik hem overtuigen dat dit dezelfde lampen zijn. Tsja, ze vinden hier heel wat spelden in een hooiberg en leggen op alle slakken zout. Nu was het eindelijk zover dat de papieren gemaakt konden worden. Het duurde nog maar 2 uren zeiden ze. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik vandaag werkelijk de MOONLIGHTS mee kan nemen.
Om 12.00u weer naar het vliegveld. Ondertussen werd duidelijk dat we maar 23000 rps, 230 euro, moeten betalen voor de bijna 60 dagen dat de MOONLIGHTS in opslag hebben gestaan en voor de afhandelingskosten en nog wat andere zaken. Ik moet mijn arbeidskosten maar niet rekenen, totaal minstens 5 werkdagen. Ik ben regelmatig van het kastje naar de muur gestuurd en weet hoe de vele kastjes er in Nepal uit zien. De ene keer is het een voordeel dat ik een buitenlander ben en de andere keer is het een nadeel en denken ze alleen maar aan extra geld wanneer ze mij zien. Op het cargo office kwam ik een man tegen die in Kavre woont. Het is één van de gebieden waar we projecten hebben, en ik hoorde hem steeds tegen andere Nepalesen zeggen, ze gaan ook naar mijn dorp. Het heeft zeker geholpen. Nadat de MOONLIGHTs uit de opslag waren moesten ze nog weer langs de douane. Er werden 2 dozen geopend, dit ging vlekkeloos. Wel werden er nog een paar “strikvragen” gesteld. Voor welk bedrag kan ik een MOONLIGHT kopen etc. Heb gezegd dat ze niet te koop zijn. De MOONLIGHTS zijn een donatie aan de dorpen en de K Universiteit gaat er onderzoek naar doen. Dat was het goede antwoord heb ik begrepen. Daarna in het autootje met 38 dozen MOONLIGHTS naar huis. Sindsdien droom ik elke dag over de MOONLIGHTS. Wanneer ik s nachts mijn kamerdeur open doe zie ik MOONLIGHTS en denk ik dat ik MOONLIGHTS droom. Maar het is geen droom, ze staan netjes gestapeld voor mijn deur. Daar blijven ze voorlopig tot duidelijk is in welke dorpen ze gebruikt gaan worden.

Koninginne-koningsdag 30 april; Je begrijpt natuurlijk dat dit in Nepal uitbundig is gevierd door alle Nederlanders en hun Nepalese vrienden in Nepal. In het SUMMITHOTEL was een Fleamarket, vrijmarkt, freemarket. De kinderen van de internationale school kwamen op versierde fietsen. Veel standhouders hadden oranje kleding. Er was een live-verbinding met Nederland. Deze haperde nog wel eens, maar toch hebben we het goed kunnen volgen. Oranjebitter en bitterballen gingen er in als koek. Op de vrijmarkt hebben we MOONLIGHTs en zilveren sieraden voor DAMBAR verkocht. Van zijn verkoop mag 10-15 % voor onze stichting gebruikt worden.

Over het “werk”, niet veel bijzonderheden, behalve dat ik “salaris” over 15 dagen in maart heb ontvangen heb. 20000rps voor een halve maand en ik houd daar 18.000rps van over omdat er tax van wordt ingehouden. Ik kan ook voor 1% verzekerd zijn voor alle ziektekosten. Een eventuele behandeling kan dan in het Dulikhel hospital. Dat is het ziekenhuis dat bij de Universiteit hoort. Schijnt erg goed te zijn. Ik denk er wel eens over om van de 6 dagen die ik officieel werk, 3 dagen te maken. Krijg dan wel minder salaris, maar ik kan dan op die dagen prima legaal ander “vrijwilligerswerk” in Nepal doen. Nu moet ik elke dag in de Universiteit een handtekening zetten, ook al is er geen werk.

My looking is nog lang niet over.